Пайьамбар (с) ба мардум фармуд, ки агар хатогие аз имом дар намоз рух диыад, пас мардыо таыбеы г;янд ва зандыо бо даст овоз кунанд, то имом аз хатогии хеш хабардор гардад. Модари м;ъминыо – Оиша (р) ривоят мекунанд, ки вацто бемории Пайьамбар (с) шиддат гирифт, Билол аз Пайьамбар (с) ищозати барпо намудани намозро, пурсон гашт. Аммо Пайьамбари Худо ба сабаби бемориаш ба ; фармуд, то Абубакр (р)-ро пеш гузаронида, намози худро хонанд. Оиша (р) ба Пайьамбар гуфт: "Эй Расули Худо, Абубакр шахси дар намоз тез гирёншаванда аст ва дар аснои цироати Цуръон бисёр гиря мекунад ва мардум садои ;ро намешунаванд, пас ищозат фармо, то Умар пешнамоз бошад. Вале Пайьамбар (с) бори дигар фармуд, то Абубакр имом бошад. Оиша (р) аз Ыафса духтари Умар ибни Хаттоб хоыиш намуд, то ; як бори дигар аз Расули акрам хоыиш кунад. Чун Расули акрам аз даыони Ыафса он суханыоро шунид, р;й ба оныо оварда гуфт: "Ба таыциц шумо соыибони Юсуф ыастед". Пас бори дигар фармуд, то Абубакр ба намоз имом бошад. Баъд аз барпо гаштани намоз Расули акрам дар нафси худ сабукиеро ыис намуд ва оыиста-оыиста цадам ба с;йи намоз намуд.(Хонаи Расули акрам бо масщид часпида буд, яъне бо ибораи дигар дар дохили масщид буд). Абубакр (р) аз омадани Пайьамбар (с) ыис намуд ва хост, то мисли пештара худро ба цафо занад, вале Пайьамбар (с) барои идома додани намоз ба ; ишора намуд. Пайьамбари Худо аз тарафи чапи Абубакр истод. Модари м;ъминыо – Оиша (р) мег;яд: Дар он р;з Пайьамбар (с) намози худро нишаста ва Абубакр (р) росто мехонд. Абубакр ба намози Пайьамбар (с) ва мардум ба намози Абубакр ицтидо намуданд. Мардум Расули акрамро дар он ыол дида, гумон карданд, ки саломатиаш беытар гаштааст. Ыатто ыазрати Абубакр мег;фт: "Эй Пайьамбари Худо, Шуморо дар беытарин ыол мебинам, пас имр;з р;зи туйи Ыабиба духтари Хуорища аст, оё ыозир мешав|?". Пайьамбар гуфт: "Бале". Пайьамбари Худо дар ыамон шаб щон ба Ыац супурд. Абубакр дар назди дари масщид аз он хабар огаы гашт. Ыазрати Умар дар шаб р; ба с;и мардум намуда мегуфт: Марде аз мунофицон мег;яд, ки Пайьамбари Худо мурдааст. Не вай цасам ба Худо намурдааст. Валокин ; монанди ыазрати Мусо, ки чиыил шаб аз цавмаш дур буд ва мардум гумон кардаанд, ки вафот кардааст, валокин ; боз омад. Пас цасам ба Худо, ки ыар г;яд, ки Расули Худо мурдааст, дасту пояшро мебурам. Ыазрати Абубакр ба ыодисае, ки дар даруни масщид рух медод, нигоы накард. \ ба хонаи Расули акрам, ки дар хонаи Оиша (р) буд, ворид шуд. \ р;и п;шондаи Пайьамбари Худоро кушода, аз р;яш буса карда мегуфт: Падару модарам фидоят бод, ту он марге, ки бояд мечашид|, акнун чашид| ва пас аз ин дигар маргро намечаш|. \ ба с;и масщид рафт ва ыазрати Умар то ыол ба мардум сухан мегуфт. \ Умар (р)-ро ором месохт вале Умар ба суханыои худ идома медод. Ыазрати Абубакр р; мардум оварда гуфт: "Эй мардум, ыар ки Муыаммадро парастиш мекард, пас Муыаммад вафот кард ва ыар ки Худовандро парстиш мекард, пас Худованд зиндаву щовидонаст. Ва ин ояти Цуръониро тиловат намуд: "Ва нест Муыамад щуз Расул ыароина пеш аз ; расулони дигар гузаштанд, пас оё агар вафот кард ваё кушта шуд шумо аз динатон мегардед ва ыар ки аз динаш бигардад, пас ба Худованд ыещ зараре намерасонад ва худованд шукркунандагонро наздик аст, подош медиыад". (Сураи Оли Имрон: 144). Мардум аз ин суханони Абубакр беыаракат монданд ва г;ё аввалин бор ин оят ба Муыаммад писари Абдуллоы (дуруду паёми самим| барояш бод) нозил мегашт. Пайьамбари Худо аз дунёи фон| ба дунёи боц| гузашт. Ваый дигар набуд. Мардум ;ро гум карда буданд. Дигар иршоду насиыатгар наздашон набуд. Ин амр барои саыобагон зарбаи сахте буд, ки фикри худро гум карда буданд. |