Ба инсон сазовор нест, ки ба сабаби умуре, ки аз дарки он очиз мондааст, он чизхоеро, ки ба ў аз маърифати ин дин ҳосил кардааст, тарк намояд. Аллоҳ касеро волотар аз қудраташ мукаллаф накардааст:
فاتّقُوا اللّهَ مَا استَطَعتُم
"Ба андозаи тавоноиятон худоро тٍақво кунед!"
Дар маърифати накўиҳо ва маҳосини ин дини бузург фоидаҳои зиёде аст, ба монанди:
Фармонбардори аз паёмбар (саллаллоҳу алайҳи
ва олиҳи ва саллам) ба анчом додани ончие, ки ба он амр фармудаанд ва тарки
ончие, ки аз он нахи фармудаанд вочиб аст. Ва ин амр яке аз муктазоёти имон ба
паёмбар (саллаллоҳу алайҳи ва олиҳи ва саллам) мебошад. Аллох таоло дар оятхои
зиёде ба фармонбардории паёмбар (саллаллоҳу алайҳи ва олиҳи ва саллам)
фармудааст: