Дасти зан љузъе аз бадани ўст ва њар кї дасти занеро ламс карда бошад то кадом андоза нарм будани љасади ўро медонад. Аз ин љост, ки бо ин кор дар ба рўи амали шайтон кушода мешавад. Пас, манъ намудан аз даст додан, манъ намудан аз кушодашавии дарњои бузурги фитнаву шар аст.

Бинобар ин Ислом даст додани занро ба мардони бегона љоиз намедонад, вале гурўње аз мањоримро мустасно намудааст: монанди падар, бародар, амак ва таѓо барои зан ва модар, хоњар хола ва амма барои мард.

Паёмбар (с) фармудаанд:

 «Агар сўзани оњанине дар сари яке аз шумо халонда шавад, бењтар аст барояш аз ин, ки дасти занеро, ки барояш њалол нест мисос намояд».

Ба тањќиќ собит шудааст, ки расули Худо (с) бо занон мусофањат намекардаанд. Аз Амима бинти Раќиќа ривоят аст, ки мегўяд:

Бо гуруње аз занон назди Паёмбар (с) омадем, ки бо эшон (с) бар Ислом байъат кунем, пас занон гуфтанд:

- Эй расули Худо (с) бо ту байъат мекунем бар ин ки ба Худо шарик намеорем, дуздї намекунем, зино намекунем, фарзандонамонро ба ќатл намерасонем, бўњтону тўњмат намекунем ва дар њар кори неке, ки амр мекунед нофармонї намекунем.

Пас, Паёмбар (с) фармуданд:

- Дар ин корњо тавоної ва тоќат доред?

Занон гуфтанд:

- Худованд ва Расули Ў бар мо аз худи мо дида рањимтар њастанд, биё то бо ту байъат кунем, эй Расули Худо (с). Пас, Расули Худо (с) гуфтанд:

- Ман бо занон даст намедињам, ба тањќиќ суханони ман барои сад зан монанди сухани ман барои як зан аст[1].

Пас, бояд зан аз даст додан бо мардон имтиноъ варзад. Агар бо дастпўш ё ѓайри он бо мардон салом кунад, бењтар аст аз ин ки бидуни он даст дињад. Лекин хубтар ин аст, ки аслан даст надињад. Њељ зарурате нест, ки занро ба даст додан маљбур созад.

Муаллиф:

Њасан Закариёи Фулайфул

 Аз арабї тарљумаи:

Муњаммадиќболи Садриддин