Дар байни суннати Пайғамбар саллаллоҳу алайҳи ва саллам ва суннати халифаҳояш аз чанд ҷиҳат фарқ мебошад:

1- Суннати Пайғамбар саллаллоҳу алайҳи ва саллам воҷибулқАбул ва воҷибул амал мебошад. Аз ин рӯ инкоркунанда ва тарккунандаи он мутобиқи мартабаи он суннат фосиқ ё гунаҳгор мешавад. Аммо ба инкору тарккардани суннати хулафо касро ҳукм ба фисқ намекунанд.

2- Суннати хулафо танҳо дар сурате воҷибулқАбул ва воҷибуламал мешавад, ки бо иҷмоъи саҳобагон таъйид шуда бошад. Дар чунин сурат ҳамчун иҷмоъ воҷибулқАбул ва воҷибул амал мешавад.

Чуноне медонем дар баъзе масоил монанди муддати субути разоъ, ҳалол ё ҳаром будани мутъа, яъне никоҳи муваққат, вуқуъи се талоқ ба як лафз ва ғайра саҳобагон назари мухталиф доштанд. Суннати ҳазрати Умар ва дигар халифаҳо дар чунин ҳолат ин буд, ки уламои асҳоби киромро ҷамъ мекарданд ва дар асоси иҷтиҳоди онон аз Қуръону Суннат ва раъю назари аксарият ҳукм мекарданд.

Дар натиҷаи чунин иҷмоъ муддати субути разоъ, то ду ё дуввуним солагӣ муқарар гардид, ҳоло он, ки дар асоси назари ҳазрати Оиша ҳудӯд надорад ва дар бузургсоли низ собит мешавад. Ҳазрати ибни Аббос мутъаро дар ҳолати зарурат ҷоиз медонист ва дар асоси иҷмоъ собит гардид, ки охирин феъли Пайғамбар саллаллоҳу алайҳи ва саллам манъ буданаш мебошад. Ба сабабе, ки бисёрии чунин иҷмоъҳо дар асоси суннати ҳазрати Умар собит шудааст, аҳли бидъату залол муътақиданд, ки мутъаро ҳазрати Умар ҳаром кардаанд.

 Дар ривояти Имом Муслим омада, ки Абдуллоҳ ибни Зубайр амири Ҳиҷоз дар замонаш дар асоси ин иҷмоъ бо ишора ибни Аббосро чунин хитоб кардаанд: «Агар мутъа бикунад сангсораш мекунам.»

http://firdavsi.com