Талабҳоятро равшан намо ва саросема мабош!

Бисёр ваќтњо мушоњида мекунем, ки шавњар бо њамсараш ихтилоф намуда, масалан, мегўяд: оё аз шумо чунин ё чунон талаб нанамуда будам? Њамсар мегўяд: на, њаргиз чунин нашунида будам. Ин ба хотирест, ки шавњар талабњои ѓайри возењ мекунад, бинобар ин сабаби нофањмие мегардад, ки байни ў ва њамсараш воќеъ мегардад ва натиљааш бад гаштани алоќа байни онњо ва дур шудани мењру муњаббат мебошад. Пас, њангоме ки шавњар сухан мегўяд, бояд равшану возењ сухан гўяд. Баъзе шавњарњо мегўянд: ман як бор гап мезанам ва бояд онро шунавад!

Ин сухан нодуруст аст. Њар инсонро эњтимол аст, ки бори аввал суханро нашунавад. Чи зарар дорад, ки суханатонро як ё ду бор такрор кунед, то касоне ки нашунидаанд бишунаванд?! Паёмбар (с) суханашро такрор мекард, то касоне нашунидаанд ва нафањмидаанд бишунаванд ва бифањманд. Ходими Расули Худо (с) Анас (р) мегўяд: «Паёмбар (с) њини сухан гуфтанаш калимаеро се бор такрор мекард, то онро бифањманд ва њар ваќте назди љамоъате аз мардум меомад ва ба онњо салом медод, се маротиба салом медод».

Номи китоб: Чї бояд кард, то њамсарат туро дўст дорад?

Муаллиф: Одил Фатњї Абдуллоњ

Аз арабї тарљумаи: Муњаммадиќболи Садриддин