Муроҷиатномаи "Ҷамоати Ансоруллоҳ"

Хитоб ба сардори давлат, ҳукумат ва парлумони Тоҷикистон!

Ассалому ало маниттабаъал ҳудо

"Ҷамоати Ансоруллоҳ" ҷамоати динии даъват ва ҷиҳод буда барои ҷорӣнамудани шариати Исломӣ ва ҳифзи он, ва инчунин барои ҳифзи ҳуқуқҳоимашрӯъи тамоми мардуми Тоҷикистон бо роҳи даъват ва мавъизаиҳасана(яъне:даъвати мусоламатомез) ва дар сурати баста шудани роҳидаъват, бо роҳи ҷиҳоди мусаллаҳона мубориза мебарад.

"Ҷамоати Ансоруллоҳ" аз мусулмонони Тоҷикистон - қатъи назар аз забон, нажод, ҷинс ва минтакаҳои онҳо - ташкил ёфта, ақидаи аҳли суннативалҷамоъаҳ дорад,бо Китобу Суннат, иҷмоъ ва қиёси мӯътабар амалменамояд,зода ва парвардаи ҳамин диёри азизи Тоҷикистон мебошад,миллат ва ватани азизи худро бо самимият дӯст медорад,аз истиқлолуякпорчагӣ,рушду тараққӣва сулҳу амонии он бо қотеъият тарафдорӣменамояд, бо ҳеҷ фарде ва ё гурӯҳе ба хотири шахсияти он фард ё онгурӯҳ адоват ва ҳисси бадбинӣ надорад, вале дар айни ҳол ҳаққи дафъитаҷовуз аз худ ва ҳаққи муқобила ба мислро барои худ ҳамчун ҳаққимашрӯъ, маҳфуз медонад.

Ҳадафи ниҳоии "Ҷамоати Ансоруллоҳ" барпо намудани ҳукумати Исломӣ дарТоҷикистон ва берун овардан ва озод намудани миллати азиз ва мусулмонихудро аз итоати қонуни ботили яҳуду насоро, ба сӯи итоати қонуни ҳаққ ва одилонаи Аллоҳ таъоло мебошад.

"Ҷамоати Ансоруллоҳ"бар ин бовар аст,ки 97% фоизи мардуми шарифиТоҷикистон мусулмон ҳастанд, чаҳордаҳ аср бо қонуни Аллоҳ зиндагӣ карда омадаанд ва бояд бо қонуни Аллоҳ зиндагӣ намоянд, бо қонуниАллоҳ зиндагӣ карданро мехоҳанд ва ҳеҷ режиме,ҳукумате,ҳаққ надорадқонуни онҳоро тағйир диҳад ва қонуни ғайри Аллоҳ-ро бар сари ин миллатимусулмон таҳмил намояд.

Ҳукмати Тоҷикистон ва қувваҳои қудратии он зарфи чанд моҳ аст, яксилсила иттиҳомоти беасосро аз қабили: дар фаъолияти «ҶамоатиАнсоруллоҳ» таблиғи маҳаллгароӣ ва кинаву адовати ... нажодӣ мушоҳидашуд, ... барнома дошт, ки фазои амнияти кишварро баҳамбизанад).(Сомонаи Озодӣ).

Ва монанди: Нақшаи анҷоми амали террористӣ доштани "Ансоруллоҳ” дар Гипрозем.(B .B. C) .

Ва монанди шохаи ҲИУ будани "Ҷамоати Ансоруллоҳ". (Сомонаи Озодӣ).

Бар алайҳи ҷамоат ворид намуда иқдомоти носанҷида ва аҷулонаеро иттихоз карда фаъолияти ин ҷамоатро дар қаламрави кишвар мамнӯъ эълом намуд ва иддае аз тарафдорон ва аъзоёни онро бо муҳлатҳои тулонӣ аз озодӣ маҳрум намуд.

"Ҷамоати Ансоруллоҳ" ин иттиҳомоти ворид намуда ва иқдомоти беҷо ва носанҷидаи давлат дар ҳаққи ин ҷамоатро ғайри воқеъӣ дониста, радд ва ба шиддат маҳкум менамояд.

"Ҷамоати Ансоруллоҳ" ин гуна бархӯрди давлатро аз ҷиҳати заъфи давлат аз тавони посух ба хостаҳои машрӯъ ва одилонаи "Ансоруллоҳ" ва гоме ба сӯи саркӯб намудани мусулмононе медонад, ки мегӯянд: мо танҳо қонуни Аллоҳро мехоҳем ва ин гуна бархӯрдро дар кишваре, ки аксарияти мутлақи мардуми он мусалмон ҳастанд ба нафъи давлат ва амнияти кишвар ва осоиштагии миллати азизи он намебинад.

"Ҷамоати Ансоруллоҳ" ягона ҷамоате аст, ки ҷуз ислоҳи хатоҳои мухолифи шаръӣ мавҷуда дар давлат ва ҷуз ҷорӣ намудани шариати Исломӣ дар мамлакат ҳеҷ чизи дигаре аз шумо намехоҳад, агар шумо барои ҳамин хостаи машрӯъи "Ансоруллоҳ” бо он душмани эълон намуда ба тӯҳмату бӯҳтон алайҳи он ва зулму ситам бар тарафдорон ва аъзоёни он мутавасил шавед яқин бидонед, ки ин роҳи ихтиёр кардаатон хато ва ниҳояти он ҷудогии шумо аз шариати Ислом ва мавзеъгирии шумо дар муқобили миллати мусулмонро дар бар дорад, ин ҳақиқати талхе аст, ки агар бо ақл дарк карда нашавад, вақту замон онро худаш ба инсон таълим ва нишон медиҳад.

"Ҷамоати Ансоруллоҳ" ба сардори давлат, ҳукумат ва парлумони Тоҷикстон бо сароҳат мегӯяд: Давлати шумо аз реша бо тавтиа ва дасисаи яҳуду насоро, бо зӯри силоҳ ва бо дасти коммунистони рус ва думравонашон бунёд шуда бар мардуми мусулмон Тоҷикистон таҳмил шуда ва дастнишондаи яҳуду насоро мебошад. Зимоми умури давлат то замони ба ном "истиқлол", комилан дар дасти русҳо буда ва баъди истиқлоли дурӯғин ҳам аз рӯи ноӯҳдабароии шумо яҳуду насоро ва дигар душманони дин дар умури давлат ба таври мустақим ё ғайри мустақим таъсиргузор буда давлати вобаста мебошад ва чун онҳо душманони ашаддии Ислом ҳастанд таҳти таъсири онҳо шумо ҳам дар самти мухолифи дини худ ва Худои худ гом бардошта истодаед ва аз ин рӯ ҳамеша аз ҷиҳати маънавӣ ва ақидатӣ дар муқобил ва зидди аксарияти қотеъи мардум ва миллати мусулмони худ қарор доред ва бо зӯри силоҳ ва ҳимояи душманони Аллоҳ ва Расулаш бар миллати мусулмони худ ҳукумат карда истодаед, бино бар ин ҳукумати шумо ҳеҷ навъ машрӯият, расмият ва ҳаққи ҳукумат кардан бар миллати мусумони Тоҷикистонро надошта ва надорад. Ва ҳам аз ҳамин ҷиҳат аст, ки шумо дар кишваре, ки зиёда аз 97% фоизи аҳолии он мусулмон ҳастанд ҳукумати Исломиро қабул надоред, ин дар ҳолест, ки ҳар кӣ ҳукумати Исломиро - бидуни узри мӯътабар – қабул надошта бошад мувофиқи ояи 50-и сураи Моида, кофир мегардад. Тафсири ибни Касир.

Шумо таҳти таъсири ҳамин душманони Аллоҳ ҳукуматро ҳукумати дунявӣ эълон намудаед, агар маънои дунявӣ ин бошад, ки ваъдаҳо, ваъидҳо, арзишҳо ва маънавиёти Охиратиро расман ва қонунан қабул ва ё бовар надоред, ин худ куфри дигаре мебошад . Шумо таҳти таъсири ҳамин бехудоён динро аз давлат ҷудо мегӯед, ин дар ҳолест, ки мардуми Тоҷикистон ҳамон гуна, ки гуфта шуд кам аз кам 97% фоиз мусулмон ҳастанд , ва мусулмон аз динаш як лаҳза ҳам ҷудо шуда наметавонад, агар аз динаш як лаҳза – беузри мӯътабар - ҷудо гардад мусулмониаш боқӣ намемонад ва мувофиқи ин қонуни ботил, 97% мардуми мусулмон аз давлат ҷудо мебошанд ва 3% фоизи аз дин ҷудо бар ҳафт миллион мусулмони диндор бо зӯри силоҳ ва пуштибонии яҳуду насоро ва дигар душманони дини Аллоҳ ҳукумат карда истодаед.! Шумо ҳукми Аллоҳ ва Расули Ӯро дар сиёсати давлатдориатон қабул надоред ва ба ғайри Қуръон ва Суннат ҳукм карда истодаед ва ҳар кӣ ба ғайри Қуръон ва Суннат – беузри мӯътабар - ҳукм кунад мувофиқи ояи 44-и сураи Моида кофир мегардад, дар ин бора Аллоҳ таъоло мефармояд :

وَمَنْ لَمْ يَحْكُمْ بِمَا أَنْزَلَ اللَّهُ فَأُولَئِكَ هُمُ الْكَافِرُون

Тарҷума: Ва ҳаркӣ ба он чӣ Аллоҳ нозилкарда аст, ҳукм накунад, пас онҳо кофир ҳастанд. (Аҳкомул Қуръон-и ЭмомОлусии ҳанафӣ)

Шумо ҳукм ва ташриъи Исломиро яъне (қонунгузории Исломӣ ва аз рӯи қонуни Ислом ҳукм намуданро), ки ҳаққи хоси Аллоҳ ва Расули Ӯ мебошад лағв ва беэътибор намудаед ва ин салоҳиятро ба парлумон додаед, ин амали шумо мувофиқи ояи 36-и сураи Аҳзоб ва ояи 21-и сураи Шуро куфри хориҷ кунанда аз дини Ислом мебошад. Тамоми қонунҳои вазорати ба ном " адлия "-и шумо қонунҳои вазъӣ, аз фикри башар бо тақлид аз куффор, дар муқобил ва зидди қонунҳои Исломӣ таҳия ва тасдиқ шуда мебошанд, ки ин худ куфри ошкор мебошад, барои исбот чанд намунае пешкаш мегардад:

Дар ҷинояти қатл яъне (одамкушӣ) қонунҳои амал кунандаи ҳукумати дунявии шумо зидд ва мухолифи ояти 33-и сураи Исрол мебошад.

Дар ҳадд ва ҷазои ҷинояти зино, қонунҳои дунявии шумо зидд ва мухолифи ояти 2-и сураи Нур мебошад.

Дар ҷинояти дуздӣ қонуни дунявии шумо зидд ва мухолифи ояти 38-и сураи

Моида мебошад, ҳар кадоми ин қонунҳо ва ин мухолифатҳои шумо куфри алоҳида мебошад. Ва ҳамин тариқ тамоми қонунҳои ҳукумати шумо мухолиф ва зидди аҳком ва ҳудуди Аллоҳ таъоло буда, куфр ва ҷиноят мебошанд. Маҷбур намудани шумо мардуми мусулмонро барои амал намудан бо ин қонунҳои ботил ва зидди Қуръонӣ ҷинояти бузурги дигар болои ин ҷиноятҳоятон мебошад. Шумо дин ва шариати Исломиро, дар мамлакат ғайри нофиз(ғайри қобилииҷро) қарор додаед ва тамоми аҳкоми илоҳиро дар умури давлатдорӣ ва қазияҳои мухталиф ва бешумори мардум беэътибор намудаед ва қазоёи мардумро бо қонунҳои ботили демократии дунявӣ ҳаллу фасл менамоед, ин худ дини дигар ихтиёр кардан аст, яъне дини дигаре ғайри дини Ислом қабул намудаед ва агар бетавба бимиред, дар охират аз ҷумлаи зиёнкорон хоҳед буд.

Парвардигори олам мефармояд:

وَمَنْ يَبْتَغِ غَيْرَ الْإِسْلَامِ دِينًا فَلَنْ يُقْبَلَ مِنْهُوَهُوَ فِي الْآَخِرَةِ مِنَ الْخَاسِرِينَ )

Тарҷума: Ҳар кӣ ғайр аз Ислом дини дигар ихтиёр кунад ҳаргиз аз вай қабул карда намешавад ва ӯ дар охират аз ҷумлаи зиёнкорон аст. (Сураи Оли Имрон, ояи 85.)

Шумо бо ин навъ сиёсати мухолифи бо дин ва Қуръон пешгирифтаатон ҳам худро ва ҳам миллатро аз андеша дар бораи арзишҳо, ваъдаҳо ва ваъидҳои Охират дур нигоҳ дошта, бо чашмони баста аз дунболи яҳуду насоро ба сӯи ҳалокати абадӣ, ба сӯи Ҷаҳаннам бурда истодаед. Ин аз як тараф, аз тарафи дигар шумо кишвареро, ки дорои ҳафту ним миллион аҳолӣ аст, ба хоҷагидории шахсӣ табдил намудаед, ҳар чӣ хоҳед онро бо зӯри силоҳ анҷом дода ҷорӣ менамоед, на қонуни Аллоҳро мешиносед ва на қонуни ботили демократии дурӯғини худатонро риоят мекунед, тамоми манофеъи кишварро, ки сабаби ободии он ва рифоҳияти халқи заҳматкаши он мебошад дар инҳисори доираи, хурди маҳалгароён ва хушомадгӯёни тарафдори ин доираи манфур, ки худи шумо ташкил кунанда ва сардори он ҳастед, қарор додаед, мардуми мусулмонро аз ҳуқуқҳои динӣ ва сиёсиашон маҳрум намуда ва ҳеҷ робитаи маънавие бо миллат ва мардуми мусулмони худ надоред.

Дар натиҷаи ин сиёсати ғалати шумо аксарияти шахсони соҳиби истеъдодҳои гуногун аз ноумедӣ ё истеъдодҳояшонро аз даст додаанд ва ё аз кишвар берун шуда дар ғурбат ва дастнигарии бегонагон басар мебаранд. Дар натиҷаи ин сиёсати ғалат ва ноандешамандонаи шумо аксарияти мутлақи қувваи корӣ, ки асоси рушду тараққӣ ва ободии диёри азиз, асоси рушду тараққии истеъдодҳо ва рифоҳияти миллати азиз ва мусулмони кишвар мебошад, ба хориҷи аз кишвар ҳиҷрат намуда ғулом ва муздури русҳо ва дигар аҷнабиён гардидаанд.

Шумо бо ин сёсати ғалати динситезонаи худ ғайрати миллатро нисбати дин ва номусаш заиф намудаед, дар натиҷа баъзе аз фарзандони Ислом ба динҳои ботил ва таҳрифшудаи зардуштият, яҳудият ва насроният, гароиш пайдо намудаанд ва баъзе аз занону хоҳарон, ки номи пуршарафи модариро бо худ доштанд, чодари иффати худро аз сар ба дур андохта ҳамонанди занҳои ғарбӣ ва аврупоӣ ба Русия, Дубай, Покистон ва дигар ҷойҳо сафар намуда даст ба корҳое заданд, ки ин номи пуршарафро олуда намудаанд ва ин чизест, ки модар ва хоҳари покдомани тоҷик ҳатто дар даврони сахтарин мазлумият ва ҳирмони худ, замони истилои рус ва коммунистони бехудо кишварашро, ба ин чиз даст назада буд.

"Ҷамоати Ансоруллоҳ" асоси тамоми ин мусибатҳоро дар вобастагии ҳукумати Тоҷикистон ба аҷнабиёни бедин, руй гардондан аз қонуни ҳаётбахш ва наҷотбахши Илоҳӣ ва рӯй овардан ба қонунҳои ботили сохтаву бофтаи ғарбиҳо, шарқиҳо ва аврупоиҳо эътибор надодани ҳукумат ба рушди истеъдодҳои гунгуни ҷомеа, худкомагӣ, инҳисорталабӣ ва дар ниҳоят суқути ҳукумат дар ботлоқи мутааффин ва гандидаи танги маҳалгароӣ медонад.

"Ҷамоати Ансоруллоҳ" бар ин бовар аст, ки ин раванд миллатро дар дароз муддат бардаи яҳудиҳо, насрониҳо, бутпарастон ва говпарастон гардонда ҳуввияти Исломӣ ва миллии худро аз даст хоҳад дод ва дар ҷаҳли мураккаб қарор гирифта, тавқи бардагӣ, ноамниву ақибмондагӣ дар гардан, табли озодӣ, амониву пешрафтро хоҳад навохт.

"Ҷамоати Ансоруллоҳ" роҳи ҳалли тамоми мушкилоти иҷтимоӣ, моддӣ, маънавии мавҷудаи ҷомеаро дар идораи оқилонаи кишвар дар ҳама соҳаҳои ҳаёт - қатъи назар аз динӣ ва дунявӣ - бар асоси фармудаҳои Қуръони карим, дастгирии нухбагон ва соҳиб истеъдодон дар тамоми маҷолҳои моддиву маънавӣ ҷалб намудани мардум ба мушорикат дар соҳаҳои мухталифи рушду нумуви кишвар ба мувофиқи тахассус ва рутбаи донишу маҳоратҳои онҳо мебинад.

"Ҷамоати Ансоруллоҳ" бо вазоҳати комил мегӯяд: Шумо ҳукуматдорон агар воқеан тарафдори рушду тараққӣ, ва ободии мамлакати худ ҳастед, агар тарафдори озодманишиву покии ахлоқи ҷомеа ҳастед, агар ору номуси инсониву Исломӣ дошта бошед, аз Ислом наҳаросед, зеро Исломи азиз ҳеҷ гоҳ монеае дар роҳи рушду тараққии моддиву маънавӣ набуда, нест ва нахоҳад буд. Ислом ҳамеша аз пешравӣ дар тамоми соҳаҳои илму маърифат тараққиёту пешрафт, ахлоқи ҳамида ва сулҳу амният, ҷонибдор буда имкониятҳоро дар ҳар асру замон барои амалӣ шудани ин аҳдофи некӯ фароҳам намуда, барои дар амал ҷорӣ шудани ин барномаҳои барои ҳаёти башар муҳимм ҳамкорӣ, ташвиқ ва мусоидат намудааст.

Ба ҳаққ метавон гуфт: Агар Ислом набуд, ин тараққиёти аҷибе, ки дар ин замон башарият, ба хусус давлатҳои мутараққии носипос дар тамоми соҳаҳои ҳаёт ба он даст ёфтаанд, ҳаргиз вуҷуд надошт ва ин беҳаёёне, ки имрӯз Исломро ба монеатарошиҳо дар роҳи рушду тараққии илму фанни асри ҷадид муттаҳам мекунанд бо Аҳбор ва Руҳбони худ, ки садди роҳи илму маърифат, садди роҳи пешрафту навандешӣ буданд, дасту гиребон шуда, бо ҳаёти ваҳшиёна дар якдигардаррӣ басар мебурданд.

Бино бар ин ҳақиқат "Ҷамоати Ансоруллоҳ" сардори давлат, ҳукумат ва парлумони Тоҷикистонро муроҷиат намуда даъват менамояд: Аз Аллоҳ таъоло битарсед ва аз ин қонунҳои ботили зидди диние, ки аз тарафи куффори ғарбӣ ва шарқӣ вазъ шуда аст, сабаби харобии диёр ва заиф шудани рушду тараққии моддиву маънавии миллати азизи он гардидааст, даст бикашед, мардуми мазлумро аз ин беш барои ба ном "арзишҳо"-и беарзиш ва ботили демократиатон ба ҷони ҳамдигар андохта дар ихтилофу тафриқа ва дури аз Дин ва Парвардигорашон, дар бардагии аҷнабиёни бедин нигоҳ надоред.

Аз ин беш фасодҳо, ақибмондагиҳои моддӣ ва маънавии худатонро, ки бо сабаби динситезӣ ва дунболравӣ шумо аз яҳуду насоро ба вуҷуд омадааст, ба гардани Ислом бор накунед, даст аз саркӯб ва мухолифати мусулмононе, ки ҷорӣ намудани шариати Исломиро аз шумо талаб доранд, бардоред. Ба оғӯши дин ва Қуръон баргардед, ҳукми Исломро дар кишвар ҷорӣ намоед ва бар бандагони Аллоҳ бо қонуни Ислом ва шариати Исломӣ дар сулҳу сафо, иттиҳоду ҳамбастагӣ ва якдигарфаҳмӣ ҳукумат намоед ва худро аз ғазаби Аллоҳ таъоло наҷот диҳед. Агар кибру ғурури давлатдорӣ шуморо фаро бигирад ва ин даъвати ҳаққ ва одилонаи "Ҷамоати Ансоруллоҳ"-ро напазиред ва ба он посухи мусбат надиҳед ва ҳукумати ғайри расмӣ ва ғайри машрӯъатон ба корҳои золимонаи худ ва фосид намудани диёр ва миллати мусулмони Тоҷикистон идома диҳад "Ансоруллоҳ" мубориза баҳри барпо намудани ҳукуматӣ Исломӣ дар кишварро воҷиби шаръии худ медонад ва бо фазли Парвардигор барои расидан ба ин ҳадафи муқаддас то охирин нафаси худ мубориза мебарад. Дар ин сурат масъулияти тамоми пайомадҳои ин мубориза бар дӯши шумо ҳукуматдорон ва парлумонатон ҳоҳад буд ва бар зиммаи мо ҷуз расондани ҳаққ чизи дигаре намебошад. Ва охиру даъвоно анилҳамду лиЛЛоҳи Раббил оламин.

Вассалому ало маниттабаъал ҳудо.

"Ҷамоати Ансоруллоҳ"

08-10-2012.

irshod