ҲАДИСИ СИЮ ДУЮМ

ДАР БАЁНИ ИНКОРИ зарар дар ислом

 

Аз Абўсаъид Саъд ибни Синон ал-Худрӣ, разия-л-Лоҳу анҳу, ривоят аст, ки пайғамбари Худо, салла-л-Лоҳу алайҳи ва саллам, гуфт: «(Дар дини ислом ба худ) зиён овардан ва (ё ба дигарон) зиён расонидан иҷозат нест».

Ин ҳадиси ҳасан аст, ки онро Ибни Моҷа ва ад-Доруқутнӣ ва дигарон ба исноди муттасил ривоят кардаанд.

[Исноди муттасил гуф-та силсилаи ровиёни ҳадис-ро гўянд, ки аз ривоят-кунандаи ҳадис то пайғам-бар, салла-л-Лоҳу алайҳи ва саллам, пайваст бошад[.

Имом Молик дар китоби "Муваттаъ" онро ривоят кардааст, аз Амр ибни Яҳё, аз падараш, аз пайғамбар, салла-л-Лоҳу алайҳи ва саллам ва (номи) Абўсаъидро афкандааст. Вале (исноди) ин ҳадисро  роҳҳои дигаре ҳаст, ки баъзеи он баъзеи дигарашро тақвият мебахшад.

 

الحَدِيثُ الثَّانِي وَالثَّلاثُونَ

نَفْيُ الضَّرَرِ فِي الإِسْلام

عَنْ أبي سعيد سَعْدِ ابْنِ سِنَانٍ الْخُدْرِيِّ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ أَنَّ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ : «لا ضَرَرَ وَ لا ضِرَارَ».

حَدِيثٌ حَسَنٌ رَوَاهُ ابْنُ مَاجَه وَالدَّارُ قُطُنِي وَ غَيْرُهُمَا مُسْنَدًا.

وَرَوَاهُ مَالِكٌ فِي الْمُوَطَّإِ مُرْسَلاً عَنْ عَمْرِو بْنِ يَحْيىٰ عَنْ أَبِيهِ عَنِ النَّبِيِّ صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ وَسَلَّمَ فَأَسْقَطَ أَبَا سَعِيدٍ وَلَهُ طُرُقٌ يُقَوِّي بَعْضُهَا بَعْضًا.

 

Яҳё ибни Шарафуддин ан-Нававӣ
ЧИЛ ҲАДИСИ НАБАВӢ