- Ману шавҳарам даҳ сол боз бо ҳам зиндагии хушбахтона доштем, соҳиби
фарзандони хуб ҳастем. Аммо вақтҳои охир байни мо ҳамхобӣ нест, яъне бо
ҳам алоқаи ҷинсӣ надорем. Вай доим бо ман бо ҳар баҳона ҷанҷол ва аз
ҳамхобӣ дурӣ меҷӯяд. Мехостам ба ин масъала равшанӣ андозед.
- Ҳаёт ҳамеша тағйир меёбад, мард низ доим дар ҷисми худ тағйиротҳои
гуногунро вомехӯрад. Алалхусус баъди чил солагӣ дар организми инсон
нуқсонҳои зиёде пайдо мешавад ва аз ҷумла камқувватии ҷинсӣ бисёре аз
мардонро...
- Оё бордоркунии сунъӣ аз нуқтаи назари шариати Ислом ҷоиз аст?
- Уламои Ислом дар ин мавзӯъ ақида ва фикрҳои мухталиф доранд. Як гурӯҳ
дар ин ақидаанд, ки агар бордоркунии зан аз нутфаи шавҳараш бошад...
Дар дини мубини Ислом мушаххас шуда, ки ҷойи алоқаи ҷинсии байни зану
шавҳар покиза ва дурӣ аз ҳар гуна ғаразҳои номатлуб ва нопок таъкид
шудааст. Мусулмононро аз ҳамхобӣ бо занони худ аз тариқи номашрӯъ ва
хилофи ақл ва нопокӣ (аз ақиб) манъ кардааст. Дар ояти 223, сураи
«Бақара» дар ин маврид омадааст»:...