Мо дар оила панҷ нафар фарзандем. Баъзан ҳис мекунам, ки падару модарам байни фарзандон фарқ мегузоранд. Шояд ин гумони ман хато бошад. Ба ҳар ҳол мехостам, назари исломро дар ин мавзӯъ донам.

- Аз рӯи таълимоти дини ислом ба падару модар воҷиб аст, ки байни фарзандонамон фарқ нагузоранд, дар ҳаққи онон бахшиш намоянд, то ҳама ба як андоза аз некии онҳо баҳраманд шаванд. Байни фарзандон молу мулкро якхела тақсим кунанд, то кинаву адоват байни онҳо аланга нагирад.
- «Байни фарзандонатон адолатро риоя кунед (се бор ин ҷумларо такрор фармуд)» (Ҳадис).
Мавзӯъи фармудаи пайғамбар (с) ин буд, ки зане аз шавҳараш хост, то ба як писараш моли бештар диҳад ва зан мехост то шавҳараш дар таҳкими ин кор пайғамбарро шоҳид қарор диҳад. Шавҳараш назди пайғамбар рафта, гуфт: «Эй расули худо, духтари фалон (занаш) аз ман хост, ки ғуломамро ба писараш бибахшам.
Пайғабар (с) фармуданд:
«Оё ин писари шумо бародар дорад?
Гуфт, «Бале». Пайғамбар (с) фармуд:
Он чи «Ба ҳамаи писаронат бахшидаӣ, ба ин писарат низ додаӣ?
Гуфт: «не».
Пайғамбар (с) фармуд:
Ин дуруст нест ва ман шоҳид намешавам, ҷуз бар ҳақ.
Маро бар зулм шоҳид нагиред. Ҳаққи бачаҳоятон бар шумо ин аст, ки дар бахшидани мол байни онон адолатро риоя кунед ва ҳаққи шумо бар онон ин аст, ки дар баробари шумо хуб ва мутеъ бошанд. Аз мухолифати амри Худо парҳез кунед ва дар байни фарзандонатон адолатро риоят намоед».