ҲАДИСИ СИЮ СЕЮМ

БАР ДАЪВОГАР ГУВОҲ ОВАРДАН ВА БАР ОН КИ МУНКИР МЕШАВАД, ҚАСАМ ХЎРДАН АСТ

 

Аз Ибни Аббос, разия-л-Лоҳу анҳумо, ривоят аст, ки пайғамбари Худо, сал-ла-л-Лоҳу алайҳи ва сал-лам, гуфт: «Агар (мол тан-ҳо) бо даъво кардан ба мардум дода мешуд, он гоҳ мардон молу хуни қавмро даъво мекарданд, валекин ба  даъвогар гувоҳ овардан ва ба он ки мункир ме-шавад, қасам хўрдан (лозим) аст».

Ин ҳадис ҳасан аст, ки ал-Байҳақӣ ва ғайри ў онро ҳамчунин ривоят кардаанд ва баъзе аҷзои ин ҳадис дар "Саҳеҳайн" омадааст.

الحَدِيثُ الثَّالِثُ وَالثَّلاثُونَ

البَيِّنَةُ عَلى الْمُدَّعِي وَ الْيَمِينُ عَلى مَنْ أَنْكَرَ

 

عَنْ ابْنِ عَبَّاسٍ رَضِيَ اللهُ عَنْهُمَا أَنَّ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قالَ: «لَوْ يُعْطَى النَّاسُ بِدَعْوَاهُمْ لَادَّعىٰ رِجَالٌ أَمْوَالَ قَوْمٍ وَ دِمَاءَهُمْ، وَ لٰكِنِ البَيِّنَةُ عَلىٰ الْمُدَّعِي، وَ الْيَمِينُ عَلىٰ مَنْ أَنْكَرَ».

حَدِيثٌ حَسَنٌ رَوَاهُ الْبَيْهَقِيُّ وَغَيْرُهُ هٰكَذَا وَ بَعْضُهُ فِي الصَّحِيحَيْنِ.

Яҳё ибни Шарафуддин ан-Нававӣ
ЧИЛ ҲАДИСИ НАБАВӢ