Ва расулуллоыи саллаллоыу ъалайыи васаллам мота ъалал имони.
Дар баъзе нусхаыои шарыи «Фицыи Акбар» чунин омадааст, ки ыазрати Расулуллоы (с) аз дунё бо имон гузаштанд. Ин ибораи асл| набудааст, ки шореы дар ин майдоне, ки зоыир аст дар садри баён худро нишон додааст ва эытиёщ ба зикр ыам надорад. Зеро ыазрати Расулуллоы (с) аз ин ыолу шаън олист. Зеро анбиё ъалайыимуссалом аз гуноыи саьира ва кабира маъсуму поканд. Ч| дар ибтидо ва ч| интиыо ва шояд мурод аз ин ибора он бошад, ки инсон метавонад эътицод кунад ва щазму яцин кунад бар имони Расулуллоы (с). Ва аммо ба ьайри имони Расулуллоы (с) ба мисли авлиё, уламо, асфиё ва аъён ва дигарон дар имон ва бо имон рафтанашон щазм карда наметавонанд. Агар чи аз оныо каромоту илми ыол ва щамиъи навъи тоъатыо зоыир шуда бошад.
Зеро асли ыукми ин кор бар илми яцин вобаста аст, ; бошад аз илми афроди инсон п;шида аст, пас бояд дар миёни хавфу ращо боц| монад ва мацомашро чи барои худ ва чи барои дигарон на як тараф балки байни хавфу ращо донад. Магар анбиё (ъ)-ро метавонад натарсида ба оныо щазму ыукм кунад. Валлоыу аълам.
Аз ин щост, ки ыатто (ашараи мубашшара) даы ёри биыишт| ва монанди оныо аз инцилоби аыволашон ва суъи (бади) амалашон дар хавф буданд.
Хонандаи азизу мухлис Худованд ацидаи ыамаи шуморо тоза бигардонад, аыли салафро Худованд раымат кунад. Омин!
Аыли салаф дар шоыид| додани кас ба щаннат ба се цавланд:
1-ум ба ьайри анбиё ъалайыимуссалом ба ыещ кас гуфта наметавонем, ки ту щаннат| ыаст|. Ман шоыид! Ин амрест, ки цатъ| дар он ыещ ихтилоф нест.
2-юм ба щаннат| будани он м;ъмине шоыид| дода метавонем, ки дар ыацци он шахс (ё шахсон) нассе (далеле) ворид шуда бошад, ч| оят бошад он насс ч| ыадис мисли ашараи мубашшара (даы ёри биыишт|) мисли саыобагони Байъатурризвон ва аыли щиыоди Бадр. Локин ин ыукм заннист (гумонист).
3-юм агар м;ъминон шоыид| диыанд,метавон шоыид| дод. Масалан дар «Саыеыайн» омада, ки аз назди Расулуллоы (с) щанозае гузашт, асыоб ба он маййит санои хайр гуфтанд. Расули Худо (с) гуфт: «Ващабат». Боз щанозаи дигаре ыамчунин гузашт, асыоб санои шарргуфтанд. Расулуллоы саллаллоыу ъалайыи васаллам боз гуфтанд: «Ващабат».
Ыазрати Умар инро шунида гуфт: «Ай Расули Худо ч| чиз вощиб шуд,ки ба ыар ду як хел щавоб дод|?» Паёмбари Худо (с) гуфт: «Онеро,ки санои хайр гуфтед бар ; щаннат вощиб шуд ва онеро,ки санои шар гуфтед бар ; нор вощиб гашт. Шумо шоыидони Худоед дар р;и замин».
Албатта байни шоыидони ин замон ва он даври саодат тафовути зиёде ыаст. Бояд шоыидон аз аыли шаыодат бошанд. Умед аст, ки ин кор зоыир аст, зеро Худованд цодир аст.
Ва Аб; Толиб мота кофиран.
Амаки Расулуллоы саллаллоыу ъалайыи васаллам, ки падари Ал| разияллоыу ъаныу буданд, аз олам беимон рафтанд.
Дар ривояте омада, ки ыарвацто ки мавти Аб; Толиб наздик расид, Расулуллоы саллаллоыу ъалайыи васаллам назди ; омад. Аб; Щаылро онщо нишаста дид. Пас Паёмбар (с) гуфт: «Эй амак биг; калимаеро, ки ыущщат шавад барои ту назди Худо». Аб; Щаыл инро шунида гуфт: «Оё мегард| аз миллати Абдул Мутталиб (ай бародар)?» Аб; Щаыл ин суханонро чандин такрор кард, ки дар охирин маром Аб; Толиб гуфт: «Ман миллати падарам Абдул Мутталиб мемонам». Ва аз калимаи тайибаро гуфтан р;й гардонид. Онгоы ыазрати Расулуллоы (с) гуфт: «Цасам ба номи он Худо, ки истиьфор мекунам барои ту то даме, ки наый накунад маро Аллоы таъоло».
Ривоят шудааст, ки пас аз ин дар хусуси Аб; Толиб ва даъват намудани Расулуллоы (с) ;ро ва ибо кардани Аб; Толиб аз ин, Аллоы таъоло оятыои каримаи Худро нозил кард. Мазмуни оят ин аст, ки агар чанде хешони наздиканд, вале оныо мушрику кофир бошанд, барои оныо аз Худо истиьфору ом;рзиши гуноыыояшонро талаб накун. Чунки чунин ашхос асыоби щаыиманд. Ва дар ояти 113-уми сураи «Тавба» мефармояд, ки албатта ту (паёмбар) ыидоят карда наметавон| шахсеро, ки д;ст медор| ва лекин Аллоы таъоло ыидоят мекунад шахсеро, ки хоыад.