Ва ьазабуыу ва ризоуыу сифатони мин сифотиыи таъоло било кайфин.
Ва ьазаби \ таъоло ва ризои \ таъоло сифатанд аз сифоти Аллоы таъоло бе чигунаг| ва бе тафсили оныоки аз сифоти афъоланд ё аз сифатыои зот. Ьазаби Аллоы ва ризояш мисли авсофи халцаш нест.
Чунки ин ду сифат аз сифоти муташобиыа ыастанд дар ыацци Аллоы таъоло. Бинобар ин ыазрати Имом тобеъи щумыури салафи солиыин шуда ва ба ыазрати Имом щамиъи халаф (пайравонаш) ицтидо кардааст. Бинобар ин ду сифатро таъвил накардаанд ва нагуфтаанд, ки мурод аз ьазаб иродаи интицом ва аз ризояш машияти (хостани) неъматыо аст. Ыар чизе, ки муташобеы бошад мо ба он имон меорем, чунки ба дарки аслаш ощизем. Ин муташобиыот дар Цуръон ва ыадисыои Расулуллоы (с) вущуд доранд.
Аз ыазрати имоми Аъзам (р) пурсиданд, ки чунин ворид шуда, ки Ыац субыонаыу ва таъоло ба осмони дунё дар сеяки охири шаб мефарояд? Ыазрат гуфтанд: “Оре, локин било кайф”, яъне чи хел будани онро мо дарк намекунем. Ба ин монанд ыадис бисёр аст. Инчунин оят.
№Арраымону алал арши иставо_.
Дар Цуръони мащид омадааст аз ин ыазрати Имом мег;яд, ки мо ицрор мекунем, ки Аллоы бар Арш аст. Аммо Аллоы таъоло бар Арш м;ытощ нест, ки бар он царор ёбад. ыоло он ки \ таъоло муыофизи Арш в ьайри Арш аст. Агар фаразан \ таъоло м;ытощи Арш мешуд, ыаргиз мисли махлуц бар эщоди олам ва тадбири ; цодир шуда наметавонист. Саволе ба миён меояд, ки агар Аллоы таъоло ба нишастан эытиёщ медошт, пеш аз халц кардани Арш ба кущо нишаставу царор дошта буд? Ыол он ки Аллоы таъоло аз м;ытощият муназзаы аст.
Ыазрати имом Моликро вацте аз ояти дар боло зикр шуда пурсиданд, дар щавоб гуфт: “истиво” маълум асту кайфият мащыул ва савол аз ин бидъат аст, ва имон доштан ба ин вощиб. Ин аст тарицаи салафи солиыин дар боби таърифи сифатыо ва оятыо ва ыадисыои муташобеыа. Дар ин кор таъвил лозим нест. Ыар ки аз аыли суннат вал щамоъат бошад, бо роыи ин ду имом равад ыаргиз гумроы намешавад. Иншоаллоы.
Халацаллоыу таъоло ашёъа ло мин шайъин ва коналлоыу таъоло олиман фил азали бил ашёи цабла кавниыо. Ва ыуваллази цаддарал ашёъа ва цазоыо.
Худованди таъоло халц кард ашёву оламро на аз чизе на аз моддае. Монанди одам, хок, об, гил, санг, ыаракат, торик| ва ьайраву ыоказо. Аллоы таъоло аз ьайри мисоли собиц халц кард.
Агарчи баъзе ашё аз баъзе дигар халц карда шудааст, вале асли он аз ыещ (адам) офарида шудааст. Ва буд Аллоы таъоло олиму доно дар азал ба ыама ашё пеш аз буданашон ва таыаццуцашон дар олами пайдоиш (нигаред ба ояти 140-уми сураи “Аызоб”). Аллоы таъоло ашёро пеш аз халц шуданашон бо рангу навъ медонист. Аллоы таъоло тибци иродаи худ ашёро тацрир кардааст ва бинобар ыикмати худ дар иншо ва эщоди худ ыукму цазо кардааст.
Далели гуфтаи боло : дар ыадис омадааст, ки аввалин чизе ки Аллоы таъоло халц кард, Цалам буд ва амр кард ба он ки бинавис, Цалам гуфт ё раб:чиро нависам?Аллоы таъоло гуфт бинавис ончиро, ки коин аст то р;зи циёмат.
Аз ин щиыат аст, ки аыли ыац гуфтаанд:”ыацицати ашё собит аст” Ашё ашё аст ва на ваыманду на хаёл.
Ва фармудаанд ыазрати имом, ки тацдири нек| ва бад| ыама аз Аллоы таъоло аст. Агар касе тацдири нек| ва бадиро аз ьайри Аллоы таъоло донад, кофир асту ва тавыидаш ботил.
Пайдо шудани ыамаи ашё вобастаг| дорад ба амри Аллоы таъоло. Гур;ые ацида доранд, ки ыамаи ашё ыацицат надоранд, иныо ыама ваыму хаёланд, мисли хоб дидан. Ин ацида ботил аст.
Ва ло якуну фиддунё вало фил охирати шайъун илло би машиятиыи ва ъилмиыи ва цазоиыи ва цадариыи ва катбиыи фил лавыил маыфузи, валокинна катбаыу бил васфи ло бил ыукми.
Ва нест дар дунё ва охират чизе мавщуду ыодис дар кадом ыолате ки бошад, магар ки ыаст ба машияту иродаи \, ва илми \ ва цазои \, ва цадари \ ва мувофици навиштаи вай аст дар Лавыул маыфуз. Лекин китобати Аллоы таъоло дар ыацци кулли шайъ ба васф аст на ба ыукм, яъне ки шайъ чунину чунон аст.
Навишта накард, ки шайъ бояд чунину чунон бошад. Чунки дар вацти китобат дар Лавыулмаыфуз ашё вущуд надоштанд. Пас тацдири оныоро ба васфу сифат навишта карда, ки ба зуд| ашё мувофици цазои \ пайдо мешаванд. На бинобар ващыи амри \. Агар ба амр мешуд, бояд ки оныо ыамаашон дар вацти китобат дар Лавыулмаыфуз мавщуд мебуданд.