Паёмбар (саллаллоҳу алайҳи ва саллам) субҳгоҳи рӯзи душанбе, нуҳум ва ба қавле дувоздаҳуми моҳи Рабиъулаввал дар шиъби (дараи) Банӣ Ҳошим дар Макка чашм ба дунё кушуд. Ин ҳамон соли ҳодисаи "Фил" буд. Ин торих ба бисту дувуми (22) моҳи апрели соли 571-и мелодӣ мувофиқ меомад.
Шифо, духтари Амр, модари Абдураҳмон ибни Авф (разияллоҳу анҳу) қобилаи (доя) Паёмбар (саллаллоҳу алайҳи ва саллам) буд. Омина вақте ӯро ба дунё овард, нуре аз ӯ берун ҷаст ва бидурахшид, ки қасрҳои Шомро партави он фаро гирифт. Абдулмутталиб шоду масрур ба дидори мавлуди шариф омад. Ӯро дар канор гирифт ва ба назди Каъба бурд. Сипоси Ҳақро ба ҷой оварду дуо гуфт ва фарзанди худро Муҳаммад номид. Дар рӯзи ҳафтум тибқи расму ойини Араб ӯро ақиқа намуду хатна ба ҷой овард ва ба мардум таом дод.
Баракаи ҳабашӣ, Уммиайман канизи падараш - Абдуллоҳ, парасторӣ ва доягии ӯро ба ӯҳда дошт. Уммиайман то аҳди рисолат зинда буд, ислом оварда, ба Мадина ҳиҷрат намуд ва панҷ ё шаш моҳ баъд аз вафоти Паёмбар (саллаллоҳу алайҳи ва саллам) ба раҳмати Ҳақ пайваст.

ДАВРОНИ ШИРХОРАГӢ
Пас аз модараш нахустин зане ки пистон ба даҳони Паёмбар (саллаллоҳу алайҳи ва саллам) ниҳод, Сувайба - канизаки Абулаҳаб буд. Он зан дар ҳамон синну сол писаре ба номи Масруҳ дошт ва пеш аз Паёмбар (саллаллоҳу алайҳи ва саллам) Ҳамза писари Абдулмутталиб, амми он ҳазрат ва баъд аз ӯ Абусалама писари Абдуласади Махзумиро низ шир дода ва ҳар ду бародарони ризоии (ҳамшири) ӯ буданд.
Абулаҳаб ба шодбошии таваллуди Паёмбар (саллаллоҳу алайҳи ва саллам) канизи худ - Сувайбаро озод сохт, вале чун даврони рисолати он ҷаноб расид ва ӯро ба дини Ислом даъват намуд, рӯй битофт ва аз сахттарин душманони он ҳазрат гардид.