Акидаи моён иборат аст: Имон овардан ба
Аллох таоло, ва ба фариштагон, китобхои у таоло, ва ба паёмбарон, ва ба рузи
киёмат, ва ба такдири неки ва бади.
Ба инсон сазовор нест, ки ба сабаби умуре, ки аз дарки он очиз мондааст, он чизхоеро, ки ба ў аз маърифати ин дин ҳосил кардааст, тарк намояд. Аллоҳ касеро волотар аз қудраташ мукаллаф накардааст:
فاتّقُوا اللّهَ مَا استَطَعتُم
"Ба андозаи тавоноиятон худоро тٍақво кунед!"
Дар маърифати накўиҳо ва маҳосини ин дини бузург фоидаҳои зиёде аст, ба монанди:
Гузоранда: tojikislom
ВУЧУБИ ПАЙРАВИ БА ПАЁМБАР саллаллоҳу алайҳи ва олиҳи ва саллам ВА ФАРМОНБАРДОРИ АЗ У саллаллоҳу ала
Фармонбардори аз паёмбар (саллаллоҳу алайҳи
ва олиҳи ва саллам) ба анчом додани ончие, ки ба он амр фармудаанд ва тарки
ончие, ки аз он нахи фармудаанд вочиб аст. Ва ин амр яке аз муктазоёти имон ба
паёмбар (саллаллоҳу алайҳи ва олиҳи ва саллам) мебошад. Аллох таоло дар оятхои
зиёде ба фармонбардории паёмбар (саллаллоҳу алайҳи ва олиҳи ва саллам)
фармудааст: