- +

Аз кудакӣ ба мо чунин мегуфтанд, ки шабҳои Ошӯроро бо задан бар сару сина ва ёдоварии фоҷеъаи хунини Карбало зинда нигоҳ дорем, аммо ҳеҷ касе аз мо барои як лаҳза фикр намекард, ки оё коре, ки мекунем далели шаръӣ аз Қуръон ва Суннат дорад, ё на?!...

- +

Бо ин ки мутъа, ё издивоҷи муваққат назди мо Шиъаён ҷоиз, балки мустаҳаб аст, аммо аз ҳамон аввал пеш аз он ки далоили ҳурмати онро бубинам, онро намеписандидам ва ҳар...

- +

Умдаи муҳаққиқин, Муҳаммад Тавсирконӣ Шиъӣ дар китоби (Лаъолил-ахбор 4/92) мегӯяд: "Бидон, ки беҳтари ҷой ва замон ва ҳолат барои лаънат фиристодан бар онҳо замонест, ки дар дастшӯйи бошӣ, пас ҳар вақт ба дастшӯйи меравӣ бо хаёли роҳат чанд бор бигӯ: Бори Худоё! Умарро лаънат кун, сипас Абӯбакр ва Умар ва сипас Усмон ва Умар ва баъд Муъовия ва Умар... бори Худоё! Ойша ва Ҳафса ва Ҳинд ва Умми Ҳакимро лаънат ва...

- +

Ба иллати шароити нохостае солҳои зиёде гӯзашта буд ва модарам натавониста буд дар тайи солҳо назр худро анҷом диҳад, то ин ки то бузург шудам. Вақте ба тавфиқи Илоҳӣ Суннӣ шудам ва бо ақоиди Аҳли Суннат рӯй овардам, хонаводаам хостанд, то барои ман далел биёваранд, ки ман бо Суннӣ шуданам дар воқеъ ба Аҳли Байт ҷафо намӯда ва тавҳин кардам, ва назри модарамро ёдоварӣ карданд ва бо сароҳат ба ман гуфтанд: Агар Аҳли Байт набуданд, ту беҳбудӣ намеёфтӣ ва имрӯз зинда намебудӣ, сипас маро аз тасоҳул ва сустӣ варзидан дар мавриди назр ҳушдор доданд ва маро ташвиқ карданд, то ҳамроҳ бо онон барои адои назр ба ҳамон...

- +

Гузориши мухтасар: Бидуни шак, воқеаи Карбало яке аз воқеаи дилхарошест, ки дар таърихи Ислом ба сабт расида аст...

- +

- +

Ваҳдати уммати ислом як амри зарурӣ ва неъмати илоҳӣ аст, ки барои ба даст овардани он бояд кӯшиш намуд ва сабабҳои онро, ки...

- +

Дар ҳақиқат туркҳои усмонӣ на халифа, балки салотин ва подшоҳоне буданд, ки манҳаҷи ҳукми онон манҳаҷи исломӣ набуд.

- +

Қабл аз он, ки барои суқути хилофат гиря кунем, бояд бияндешем, ки чаро худованд изни суқути онро дод, бо вуҷуди ваъдаи нусраташ, ки мегӯяд:

- +

Дар ҳақиқат ҳизб марҳилаи тарбия ва ибодатро, ки паёмбари ислом (саллаллоҳу алайҳи ва саллам) сездаҳ соли умри бобаракати худро сарфи он карда буданд, ба эҳмол гузоштааст.