Имрўз зан ба хотири касби илм ва кор кардан, ки аз љумлаи заруриёт ба њисоб меравад, берун аз манзили худ меравад, лекин ин амр њољат ба танзим дорад. Зарур ва вољиб аст, ки зан дар њамаи марњалањои таълим дар мадрасањо ва донишгоњњои духтарона, бидуни омезиш бо мардон таълим бигирад ва воситаи наќлиёти хосе барои рафтуомади онњо хидмат кунад. Аммо, манњаљи таълимии эшон бояд чунон бошад, ки модари ояндаро тарбия мекунад, ки офаридагори худро мешиносад ва ўро бо маърифати њаќиќи мапарастад, њуќуќи шавњараш ва чї гуна муъомила кардан бо ўро, ки сабаби ризои Худо мегардад медонад, ва медонад, ки чї гуна тифли худро бар роњи њаќ тарбия кунад ва чї гуна ўро муъолиља кунад, агар ба беморие гирифтор шавад. Мутахасис монанди табиби занон ё муаллима будани зан њам ба манфиати зан аст њам љомеъа. Зани соњибкасб аз мўњтољї дар амон аст ва ба занони бемор ба љои мардони номањрам хидмат мекунад. Ба њамин шакл масъалаи берун шудани зан барои таълим ва кор ба танзим дароварда мешавад. Аммо, барои берун шуданашон ба бозорњо, пас лозим меояд, ки бозори хос барои занон ва дигаре барои мардон ташкил шавад, ки занон дар бозори худ ва мардон дар бозори алоњида харидуфурўш кунанд. Дар ин амр манъ намудан аз омезиш, њифзи каромати зан ва адами барангезиши шавњати мардњост. Баъд аз ин воситањои наќлиёти мусофирбар боќї мемонад, ки бояд дар он низ байни њарду љинс монеъа бошад. Њангоме ки ба он чї гуфта шуд пойбандї сурат гирад, зан барои њољаташ орому осуда ва бо шарафу иззат берун мешавад. Аз љумлаи умуре, ки зан бояд риъоя кунад ин аст, ки шабона аз хона берун нашавад, магар дар њоле ки њољату зарурати шадид дошта бошад. Шахси соњибкоре, ки коргари зану мард дорад ва шабона низ кор мекунанд бояд иљоза дињад, то занон дар басти рўзона кор кунанд ва ба кори шаб маљбурашон накунад.

Аз љумлаи эњтиётњо ин аст, ки зан бояд бо роњи хилват ва бекас  наравад, то ба хатаре рў ба рў нашавад.

ПАНЉОЊ АМАЛЕ, КИ ШАРИЪАТ ЗАНОНРО АЗ ОН БОЗ МЕДОРАД

Муаллиф:

Њасан Закариёи Фулайфул

 Аз арабї тарљумаи:

Муњаммадиќболи Садриддин