Эй Умар Башир! Дидам, ки дар рӯзи пора шудани 700 ҳазор километр аз хоки Ислом дар канори куффор ба шодӣ пардохтӣ, то аз курсии кӯчаки қудратат муҳофизат намои!!

Бидон, ки ту бар порчаи кӯчак беш ҳукмронӣ намекунӣ дар муқобили он чӣ ман бар он фармонравои мекардам, вале бо вуҷуди он, ман канорагириро бар зиллат тарҷеҳ додам!... аз ҳама чиз дил кандам ва ҳама чизро раҳо кардам, то ин, ки таърих нанги бахшиши пораи андаке аз хоки мусалмонон, яъне Фаластин ба Яҳудро бар пешонии фарзандони Усмон нанависид ва натиҷа он шуд, ки бо канорагирӣ аз хилофат, баҳои онро пардозам.

Агар ту ба фишорҳо истидлол кунӣ, пас  бидон, ки ман бо фишорҳое мувоҷеҳ шудам, ки ҳеҷ ҳокиме қалб аз аз ман бо он мувоҷеҳ нашуда буд, вале дар муқобили он муқовимат кардам ва тарҷеҳ додам табъид шавам, аммо иҷоза надиҳам Яҳуд дар аввалин қиблаи мусалмонон қадам бигзорад.

Аз таърих бипурс, ки чӣ  қадар Яҳудиён бар алайҳи ман дасиса карданд? ва чӣ қадар ба қудумам ва бар остонам пешниҳодҳое васвасаангез пешкаш намуданд? пешниҳодҳое, ки пазириши он бисёре аз буҳронҳо ва чолишҳо, ки курсии хилофатамро, ки императори паҳноваре буд, таҳдид менамуд, мекост.

Онгоҳ, ки ғарқ дар қарзҳои камаршикан будам, маро ваъдаи амволи ҳангуфт доданд, аммо пешниҳодҳояшонро рад кардам, дар ҳоле, ки ба шиддат ниёзманд будам ва бо ифтихор гуфтам "бадеҳкор будан нанг нест, аммо фурухтани хоки мусалмонон ба Яҳуд нанг аст, Яҳудиён дороиҳояшонро барои худ нигаҳ доранд. Ҳукумати Усмонӣ ҳеҷгоҳ бо деворҳо ва қалъаҳое, ки бо амволи душманони мусалмонон сохт шуда, барҷо намемонад ва он гоҳ, ки гуруҳеро ба наздам равона сохтанд, онҳоро хору залил аз худ ронда ва ба онҳо фаҳмондам, ки агар ба андозаи замин барои ман тилло ва ҷавоҳирот диҳанд, ҳеҷгоҳ нахоҳам пазируфт, чаро ки Фаластин мулки шахсӣ нест ва он чиро мусалмонон бо хун ба даст овардаан, наметавон бо мол фурухт."

Дастӯр додам аз муҳоҷирати Яҳуд ба Фаластин ҷилавгирӣ шавад, бо вуҷуди ин, ки медонистам, пас аз фурупошии импероториям ва табъид шуданам, ба роҳатӣ ва бидуни пардохти ҳеҷ маблағе ба ин ҳадаф хоҳанд расид, аммо то вақте ман бар курсии Хилофат такя задаам, агар баданам пора пора шавад, беҳтар аз онаст, ки бубинам Фаластин аз хоки мусалмонон ҷудо шавад.

Ва ба воситаи ин мавзеъгириҳо тавонистам 30 сол аз сарзамини хилофат муҳофизат кунам ва Хилофати исломӣ суқут накард, магар бо қарордодҳои сиёсии махфиёна ва шакбарангез, ҳамчуноне, ки имрӯз фаровон рух медиҳад ва низ дар натиҷаи таҳоҷуми истеъморӣ буд, ки намешуд аз он гурехт. Хилофатро замоне бар уҳда гирифтам, ки фасод пояҳояшро ларзонда буд ва заъф саросари вуҷӯдашро фаро гирифта буд.

Аз таърих бипурсед, чӣ қадар фарёд баровардам "Эй мусалмонони ҷаҳон! бо якдигар муттаҳид шавед", аммо ҳеҷ ҷавобе нашунидам, ҷуз садои худам, ки ба сӯям боз мегашт ва локин ба фазли Илоҳӣ ба танҳои чун садди мустаҳкам ва устувор дар муқобили саҳюнистҳо истодам, ки худи онон низ ба он муътарифанд. Агар мехоҳӣ протоколҳои донишварони саҳюнистиро бихон ва даме ба хотироти Ҳертезл, бунёнгузори ҳаракати саҳюнистӣ таваҷҷуҳ кун.

Ин номаи ман танҳо хитоб ба ту нест, балки хитоб ба тамоми сардамдорони мамолики исломист, касоне, ки аз хорӣ ва фуруафтодагӣ ва сустӣ ва дардомдагӣ, ризоят медиҳанд, сарзамини исломӣ пора пора шавад ва худ лабханди сохтагӣ бар лабонашон ҷорӣ созанд, то мабодо чун ҳамқаторони дигар канор зада шаванд.

Ин нома, низ хитоб ба Имомалӣ Раҳмонуфи заъифу хиётанкор аст, ки 1000 километр сарзамини азизи Тоҷикистонро ба Чин бидуни ягон иваз супурд, то аз курсии худ муҳофизат кунад

Имрӯза шумо бо талошҳои худ барои мондан бар маснади қудрат ва омодагиатон барои пардохти ҳар баҳое ба хотири он, масъули тамоми фоҷеаҳое ҳастед, ки дар ҷаҳони ислом рӯх медиҳад, то ҷое, ки имрӯза ба ҳодисаҳое, ки дар ҷаҳони ислом рӯх медиҳад, бо диди як намоишнома ва як театри масхара нигариста мешавад.

Бидонед, ки Яҳудиён ва Масиҳиёнро хашм фаро гирифт онгоҳ, ки нақшаи ҷаҳони исломро диданд, ки ба шиддат аҷзои он дарҳам гиреҳ хурда ва танҳо як пайкарааст ва дилҳояшон оташ гириф, онгоҳ, ки диданд, Парвардигор аз фазли хеш мусалмононро ба ҷӯз паҳноварӣ аз сарзамини покаш, ҳукмфармо намуда ва хайроту баракоташро ба онҳо арзонӣ намудааст, то ҷое, ки онро (иштибоҳи Парвардигор) номиданд ва чунон мепиндоштанд, ки Худованд мусалмононро он чӣ додааст, ки лаёқаташро надоранд ва худ ба он сазовортаранд.

Пардаи торикӣ чашмонашонро пӯшонида буд, то ҷое, ки тасаввур мекарданд, сарватҳои динӣ ва дунявии ғарб дар порае аз сарзаминҳои исломӣ нуҳуфтааст ва ҳамин хашму кинаварзӣ ононро бар он дошт, бо вуҷуди ихтилофоти динӣ ва сиёсӣ бо якдигар муттаҳид шаванд, то ҷаҳои исломро пора пора гардонанд. Семинарҳо ва конфронсҳо барпо карданд ва дасисаҳо намуданд ва рӯзу шаб найрангҳо карданд, то ҷаҳони исломро пора пора карда, онро байни худ тақсим кунанд ва ҳамчунин шабҳо дасисаҳое тарҳ мекунанд, то рӯзҳо камарҳоятонро ба он бишкананд ва ҳар рӯз, ки аз хоб мехезед фарёди ҳодиса баёнгари сирқатест, ки дар шаб шуда, онгоҳ, ки шуморо хоби ширин фаро гирифта буд, онгоҳаст, ки валвала мекунед ва онро тақбеҳ намуда ва маҳкум мекунед, пас аз он бори дигар шуморо хоби ширин фаро мегирад, то ин, ки дубора бармехезед ва ҳодисаи ногувортар аз пешин меёбед!!!

Ва ин худ мисдоқи фармудаи Расули Аллоҳ (с) аст, ки мефармояд:

"يوشك أن تداعى عليكم الأمم من كل أفق كما تداعى الأكلة على قصعتها، قال: قلنا يا رسول الله أمن قلة بنا يومئذ قال أنتم يومئذ كثير ولكنكم غثاء كغثاء السيل، ينتزع المهابة من قلوب عدوكم ويجعل في قلوبكم الوهن، قال: قلنا وما الوهن، قال: حب الدنيا وكراهية الموت".

"Наздик аст, ки умматҳо бар шумо чира шаванд, ҳамчуноне, ки соҳиби ғизо бар зарфи ғизо чира мешавад. Касе гуфт: оё ба хотири камтеъдод будани мо дар он замон аст? Паёмбар (с) фармуданд: балки шумо дар он рӯз зиёд ҳастед, вале монанди хошоке, ки сел меоварад (зиёд заъиф мебошед), Худованд тарси шуморо аз дилҳои душманонатон бармедорад ва ваҳнро дар қалбҳои шумо мегузорад. Касе пурсид: эй фиристодаи Худо ваҳн чист? Фармуданд: дӯст доштани дунё ва кароҳият аз марг".

Ва ин ҳақиқатест, ки рӯх медиҳад. Сустӣ ва зиллати шумо ба дараҷае расидааст, ки найрангҳое дар муқобили шумо сурат мегирад, аммо аксуламале аз худ нишон намедиҳед, дар ҳоле, ки тавоноии аксуламал нишон доданро доред. Мардуми инқилобӣ барои дифоъ аз сарзамин ва тавоноиҳои худо аз ҳеҷ чиз дареғ намекунанд, аммо муҳаббати ҷоҳу мақом байни шумо ва дифоъ аз муқаддасоти ислом фосила афкандааст.

Эй Башир... хуб ба суханам гӯш фаро деҳ! Ҳамоно Ғарб сарзамини Судонро бистари омода барои густариши ислом ёфтанд, чорае ҷӯз ин, ки бо якдигар тавтиъа намуда, то онро аз пайкараи ҷаҳони ислом ҷудо созанд ва ин ҷудосозӣ набуд, ҷуз дастоварди нақшаи империалистӣ ва салибию саҳюнистӣ ва дар ин росто аз ҳеҷ толошу кӯшише фуругузорӣ накарданд, то оташи ҷангҳои динӣ ва қавмиро барафрузанд, то сарзаминатро ба нуқтае аз дахолати онон, кор ба ҷое расида, ки Амрико расман эълон мекунад, чунон чӣ мардуми ҷануби Судон дар референдум ба истиқлол раъи мусбат диҳанд, аз лиҳози сиёсӣ ва иқтисодӣ аз ин давлати навпо ҳимоят хоҳад кард.

Тамоми инҳо ба ҳадафи нобудии сарзамини Судон аст, то пас аз ба чанг овардани он, хайроти руди Нил ва чоҳҳои нафташро макида ва аз ҷануби Судон сари найзае бисозанд дар қалби Африқо, то бақияи қисматҳои ин сенарияро комил кунанд, дар миёни ҳайрати миллатҳо ва сукути давлатҳо.

Эй Башир! Бидон поёни тавтиъаи ҷудосозии ҷануби Судон ба зарари ҳамаи мусалмонон хоҳад буд.

Ту ва соири ҳукмфармоёни муслиминро ба Худо савганд медиҳам, посӯх диҳед... чаро афсори хешро бадон супурдед?!!... чаро ин ҳама фурсатҳоро дар ихтиёрашон гузоштед, то ин гуна шуморо ба бозӣ бигиранд?!!

Эй касоне, ки зимоми  умури муслиминро бар уҳда гирифтаед, бидонед, ки ҷудо шудани ҷануби Судон оғозгари марҳалаи ҷадидест, ки ояндааш бисёр талхтар аз гузашта хоҳад буд ва ҷаҳони ислом ва ҷаҳони арабро дар ботлоқе фуру хоҳад бурд, ки берун омадан аз он басо дӯшвор хоҳад буд ва чӣ басо масири таърихро ба бадтарин ҳолот тағйир диҳад, пас то вақте, ки ин гуна хору залил бошед, сериали тақсим шудани ҷаҳони ислом ҳамчунон идома дорад.

Намедонам, ки аз хоб бармехезед, то пай ба палидии найрагҳои Яҳудон ва бародарони Масеҳияшон бибаред ва шуълаи ҳар оташеро хомӯш кунед, қалб аз ин, ки дар миёни қадамҳоятон афтад!!

Ҷаҳони Ислом пора пора шуд ва мубаддал ба маъракаҳои хунин ва майдонӣ барои сериалҳои дарднок ва сайди осоне шуда барои дӯшманони Ислом, то ҷоми хашми хешро бидуни ҳеҷ муҳосабае холӣ кунанд.

Эй сардамдорони Ҷаҳони Ислом ва ҷаҳони Араб! Ман яқин дорам, ки аз найрангҳои Яҳуд огоҳӣ доред ва ба сротежиҳои саҳюнистҳо дар муқобили сарзаминҳои Исломӣ, огоҳ ҳастед ва медонед, пас аз тақсими Судон дар хафо тавтиъа мекунанд, то сангбинои давлати саҳюнистӣ дар ҷануби ин сарзамин бигзоранд, то марказе барои буридани сарҳои кишварҳои ҳамсоя бошад.

Дар поён